ท่านอาจารย์โกเอ็นก้าเป็นชาวอินเดียที่กำเนิดในประเทศพม่า ท่านได้ประกอบธุรกิจจนประสบความสำเร็จมีชื่อเสียงมากตั้งแต่ยังอยู่ในวัยหนุ่ม ทั้งได้รับเลือกให้เป็นผู้นำชุมชนชาวอินเดียในพม่า รวมทั้งเป็นประธานองค์กรต่างๆ อาทิเช่น หอการค้ามาร์วารีแห่งพม่าและสมาคมพานิชย์และอุตสาหกรรมแห่งร่างกุ้ง นอกจากนี้ยังร่วมเดินทางไปต่างประเทศกับคณะผู้แทนการค้าของสหภาพพม่าในฐานะ ที่ปรึกษาอยู่บ่อยๆ

เมื่ออายุ 31 ปี ท่านได้ทดลองเข้าปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานหลักสูตร 10 วันเป็นครั้งแรกกับท่านอาจารย์อูบาขิ่น (วิปัสสนาจารย์ที่ชาวพม่าให้ความเคารพนับถืออย่างยิ่งผู้หนึ่ง) หลังจบจากการปฏิบัติตามหลักสูตร 10 วันแล้ว ท่านโกเอ็นก้าเกิดความเลื่อมใสศรัทธาในเนื้อหาสาระของคำสอนและในแนวทางปฏิบัติเป็นอย่างมาก จึงปวารณาตัวเข้าปฏิบัติอย่างต่อเนื่องและจริงจัง จนต่อมาท่านอาจารย์อูบาขิ่นได้แต่งตั้งให้ท่านทำหน้าที่เป็นอาจารย์ผู้ช่วยสอน

ปี พ.ศ. 2512 ท่านได้เดินทางกลับไปยังประเทศอินเดียเพื่อเยี่ยมมารดาที่ล้มป่วย ระหว่างที่อยู่ในอินเดียท่านได้จัดอบรมวิปัสสนาให้แก่มารดาและญาติพี่น้อง ซึ่งปรากฎว่ามีผู้ให้ความสนใจเป็นอันมาก นับจากนั้นขบวนการเอหิปัสสิโกก็ได้เริ่มต้น จากปากต่อปากที่บอกต่อๆกันไป ทำให้มีผู้มาขอเข้าปฏิบัติกันมากขึ้น

ขอเชิญชวนฟังธรรมบรรยายของท่านอาจารย์โกเอ็นก้าที่อยู่ในหลักสูตรปฏิบัติธรรม 10 วัน เพื่อสั่งสมปัญญาบารมีเป็นเสบียงเดินทางของชีวิต ทั้งหมดมี 11 ตอนดังนี้

พระแท้ๆมีอยู่ในใจเกิดขึ้นในใจ เพราะใจเป็นใหญ่ ใจเป็นแดนเกิด ทุกอย่างย่อมเกิดได้ด้วยใจ การบวชใจจึงเป็นการบวชที่เป็นทางสายกลางตรงและลัดที่สุด ทั้งยังจะได้พบพระพุทธเจ้าองค์แท้จริง ณ ที่นั้นด้วย ท่านประทับอยู่ท่ามกลางดวงใจอันบริสุทธิ์ของทุกๆคนจริงๆ การบวชกายเป็นเครื่องแบบแสดงให้รู้ว่า นี่คือผู้สละแล้วจากเครื่องข้องคือ ความโลภ ความโกรธ ความหลง เท่านั้นเอง การบวชใจจึงเป็นสิ่งสำคัญกว่าการบวชกาย เพราะเป็นการบวชที่แท้จริง หรือพระสงฆ์จริงๆ เหตุผลคือ บุคคลผู้บวชแต่กาย แต่ยังไม่ได้บวชใจย่อมยังมีจิตใจเหมือนชาวบ้านทั่วไป จิตนั้นยังเต็มไปด้วย ความโลภ โกรธ หลง ดังนั้นการกระทำทุกอย่างย่อมเป็นไปเพื่อความมี ความเป็น เพื่อตัวของตัว เห็นแก่ตัว พวกของตัว เพื่อเอาเข้า เพื่อลาภ ยศ เกียรติ สรรเสริญ เอาหน้าเอาตา อิจฉาริษยา วุ่นวาย ชิงดีชิงเด่น ดังเช่นคนบ้าตลอดเวลา มิใช่เพื่อเสียสละเกื้อกูลมีเมตตาด้วยใจจริง โดยไม่หวังผลตอบแทนแม้แต่นิดเดียว ให้เพื่อให้จริงๆจุดหมายคือ ความสันติสุขทั้งตนเอง และผู้อื่น ให้เพื่อให้

โดยทั่วไปที่เห็นนั้นส่วนมากมีแต่ผู้บวชกายแต่มิได้บวชใจเลย ยิ่งทำให้เกิดตัวซ้อนหนักเข้าไปกว่าเก่าอีก หลงคิดว่าตนออกจากเพศฆาราวาสแล้ว มีตัวเราเป็นนักบวช มีตัวเราเป็นบรรพชิต มีเราตัวเบ้อเริ่มเลย มันออกจากความยึดถือ เข้าสู่ความยึดมั่น ตัวโตกว่าเก่าเสียอีก หลงว่าตัวเองคือ ผู้วิเศษ ผู้ยิ่งใหญ่ จะพูดคิดทำอะไรใครก็ไม่กล้าคัดค้าน การกระทำต่างๆจึงมีแต่ความเบียดเบียนทั้งตน และผู้อื่นโดยไม่รู้ตัว เพราะในรูปแบบของพระสงฆ์นั้นย่อมเป็นที่เคารพสักการะบูชาแก่พุทธบริษัทที่นับถือพุทธศาสนาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว หากอยู่ในรูปแบบของสงฆ์แล้วเขาจะเคารพบูชาทันที เพราะทางโลกจะมีความเข้าใจ และมองว่า ผู้ที่บวชแล้ว คือผู้ที่หมดกิเลสแล้ว ผู้ที่เข้าวัดแล้ว คือผู้หมดกิเลสแล้วเช่นนั้นจริงๆ นักบวชบางท่านจึงหลงตัวเองต่อการถูกเคารพยกย่องบูชาว่าเป็นผู้สูงกว่า เหนือกว่า ดีกว่า ใช้อำนาจโดยไม่เป็นธรรมก็มี เพราะจิตยังไม่ได้เป็นพระ จิตจึงเห็นแก่ตัวอยู่ การกระทำจึงตรงกันข้ามกับรูปแบบ เต็มไปด้วยความโลภ โกรธ หลง จนทำให้บุคคลผู้พบเห็นเสื่อมศรัทธาในพระสงฆ์ไปก็มี ปลาตัวเดียวเน่าเหม็นไปทั้งห้อง จึงทำให้พุทธศาสนาไม่เจริญเท่าที่ควรเพราะเหตุนี้

Continue reading →

วันนี้วันพระ ขออนุญาตเผยแพร่ธรรมบรรยาย เรื่องอภิณหปัจจเวกขณ โดยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง จังหวัดอุทัยธานี

สติ คือความระลึกได้ สัมปชัญญะ คือความรู้สึกตัว สติสัมปชัญญะ คือความรู้สึกตัวทั่วพร้อม
ความรู้เนื้อรู้ตัวทำให้จิตใจปลอดโปร่ง ความทุกข์น้อย อยู่กับปัจจุบัน ไม่เป็นคนขี้หลงขี้ลืม

พระธรรมเทศนา ในวันปีใหม่ 2564 โดย สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต) กาโล ฆสติ ภูตานิ สพฺพาเนว สหตฺตนา กาลเวลาย่อมกลืนกินสรรพสัตว์ พร้อมกันไปกับตัวมันเอง

เพื่อความสุข ความเจริญ ของท่านผู้เยี่ยมชมเว็บไซต์ทุกๆท่าน ขออนุญาตเผยแพร่พระธรรมคำสอนของพระเดชพระคุณ หลวงพ่อสุรศักดิ์ เขมรังสี วัดมเหยงคณ์ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา