พระแท้ๆมีอยู่ในใจเกิดขึ้นในใจ เพราะใจเป็นใหญ่ ใจเป็นแดนเกิด ทุกอย่างย่อมเกิดได้ด้วยใจ การบวชใจจึงเป็นการบวชที่เป็นทางสายกลางตรงและลัดที่สุด ทั้งยังจะได้พบพระพุทธเจ้าองค์แท้จริง ณ ที่นั้นด้วย ท่านประทับอยู่ท่ามกลางดวงใจอันบริสุทธิ์ของทุกๆคนจริงๆ การบวชกายเป็นเครื่องแบบแสดงให้รู้ว่า นี่คือผู้สละแล้วจากเครื่องข้องคือ ความโลภ ความโกรธ ความหลง เท่านั้นเอง การบวชใจจึงเป็นสิ่งสำคัญกว่าการบวชกาย เพราะเป็นการบวชที่แท้จริง หรือพระสงฆ์จริงๆ เหตุผลคือ บุคคลผู้บวชแต่กาย แต่ยังไม่ได้บวชใจย่อมยังมีจิตใจเหมือนชาวบ้านทั่วไป จิตนั้นยังเต็มไปด้วย ความโลภ โกรธ หลง ดังนั้นการกระทำทุกอย่างย่อมเป็นไปเพื่อความมี ความเป็น เพื่อตัวของตัว เห็นแก่ตัว พวกของตัว เพื่อเอาเข้า เพื่อลาภ ยศ เกียรติ สรรเสริญ เอาหน้าเอาตา อิจฉาริษยา วุ่นวาย ชิงดีชิงเด่น ดังเช่นคนบ้าตลอดเวลา มิใช่เพื่อเสียสละเกื้อกูลมีเมตตาด้วยใจจริง โดยไม่หวังผลตอบแทนแม้แต่นิดเดียว ให้เพื่อให้จริงๆจุดหมายคือ ความสันติสุขทั้งตนเอง และผู้อื่น ให้เพื่อให้

โดยทั่วไปที่เห็นนั้นส่วนมากมีแต่ผู้บวชกายแต่มิได้บวชใจเลย ยิ่งทำให้เกิดตัวซ้อนหนักเข้าไปกว่าเก่าอีก หลงคิดว่าตนออกจากเพศฆาราวาสแล้ว มีตัวเราเป็นนักบวช มีตัวเราเป็นบรรพชิต มีเราตัวเบ้อเริ่มเลย มันออกจากความยึดถือ เข้าสู่ความยึดมั่น ตัวโตกว่าเก่าเสียอีก หลงว่าตัวเองคือ ผู้วิเศษ ผู้ยิ่งใหญ่ จะพูดคิดทำอะไรใครก็ไม่กล้าคัดค้าน การกระทำต่างๆจึงมีแต่ความเบียดเบียนทั้งตน และผู้อื่นโดยไม่รู้ตัว เพราะในรูปแบบของพระสงฆ์นั้นย่อมเป็นที่เคารพสักการะบูชาแก่พุทธบริษัทที่นับถือพุทธศาสนาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว หากอยู่ในรูปแบบของสงฆ์แล้วเขาจะเคารพบูชาทันที เพราะทางโลกจะมีความเข้าใจ และมองว่า ผู้ที่บวชแล้ว คือผู้ที่หมดกิเลสแล้ว ผู้ที่เข้าวัดแล้ว คือผู้หมดกิเลสแล้วเช่นนั้นจริงๆ นักบวชบางท่านจึงหลงตัวเองต่อการถูกเคารพยกย่องบูชาว่าเป็นผู้สูงกว่า เหนือกว่า ดีกว่า ใช้อำนาจโดยไม่เป็นธรรมก็มี เพราะจิตยังไม่ได้เป็นพระ จิตจึงเห็นแก่ตัวอยู่ การกระทำจึงตรงกันข้ามกับรูปแบบ เต็มไปด้วยความโลภ โกรธ หลง จนทำให้บุคคลผู้พบเห็นเสื่อมศรัทธาในพระสงฆ์ไปก็มี ปลาตัวเดียวเน่าเหม็นไปทั้งห้อง จึงทำให้พุทธศาสนาไม่เจริญเท่าที่ควรเพราะเหตุนี้

ด้วยพระไม่ได้อยู่ที่ ผ้าสีเหลือง ผ้าสีขาว หรือสีอะไรทั้งสิ้น หากพระอยู่ที่ผ้าเหลือง ผ้าจีวร ผ้าขาวแล้ว ถ้าเอาไปคลุมตอไม้ หรือก้อนหิน เราก็ต้องกราบตอไม้ หรือก้อนหินว่าเป็นพระด้วยนะสิ พระแท้ๆอยู่ที่ใจ สะอาด สว่าง สงบ รู้ตื่นเบิกบาน บุคคลใดมีจิตใจอารีย์เสียสละเกื้อกูลไม่เบียดเบียนใครให้เกิดทุกข์ ถึงแม้จะไม่ได้บวชกายก็ตามในความเป็นจริงแล้วเขาคือพระทั้งแท่ง ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน ค่าของงานอยู่ที่การกระทำ เพราะการกระทำต่างๆย่อมเหมือนพระจริงๆ ดังนั้นการบวชใจย่อมเป็นพระจริงทำยากกว่าการบวชกาย ซึ่งเป็นเพียงรูปแบบ แต่เปลี่ยนผ้าเปลี่ยนทรงผมเท่านั้นเองทำได้ไม่ยาก การบวชใจนั้นย่อมทำได้ในทุกรูปแบบ ทุกเพศ ทุกวัย ทุกเวลา ทุกสถานที่ไม่มีขอบเขตจำกัดใดๆทั้งสิ้น อิสระ เป็นธรรมชาติโดยจริงแท้ การบวชใจย่อมยืนยันสัจจธรรมที่ว่า ไม่มีเพศ ไม่มีวัย ไม่มีกาลเวลา และสถานที่ การบวชต้องอาศัยใจเป็นผู้บวช กายเป็นส่วนประกอบ อริยะสงฆ์คือ จิตใจที่รู้ตื่น เบิกบาน สะอาด สว่าง สงบ รูปแบบข้างนอกเป็นเพียงสมมติสงฆ์เท่านั้น การบวชมีจุดมุ่งหมายเพื่อละจากความโลภ โกรธ หลง เพื่อออกจากความหลงยึดถือหมายมั่นในตัวเราของเรา ออกจากความเบียดเบียนเห็นแก่ตัว ออกจากทุกข์

จากหนังสือ ทางพ้นทุกข์ ผู้เขียน เด็กน้อยในแดนธรรม