เพราะความสุขไม่ได้วัดกันที่จำนวนทรัพย์สินเงินทองที่เรามี บางคนอาจจะมีเงินทองมากมาย แต่ก็หาความสุขในชีวิตไม่ได้ บางคนอาจจะมีอาหารแค่พอประทังชีวิต ไม่เคยกิน พิซซ่าฮัท เคเอฟซี แมคโดนอล ไม่ได้มีกินฟุ่มเฟือยเหมือนคนอื่น มีที่อาศัยหลับนอนตามศาลาที่พักริมทาง เพียงแค่นี้ก็เป็นความสุขในชีวิตของเขาแล้ว และความแตกต่างของคนเราแบบนี้ อาจเป็นเหตุผลที่ทำให้เราถูกเรียกว่ามนุษย์ก็ได้

จริงอยู่… ใครๆก็อยากมีความเป็นอยู่สุขสบาย มีชีวิตหรูหราฟู่ฟ่า มีเงินใช้จ่ายฟุ่มเฟือย แต่ความสุขสบายแบบนี้ไม่ควรได้มาด้วยการเอารัดเอาเปรียบผู้อื่น ได้มาจากการกดขี่ข่มเหงผู้อื่น ได้มาจากการทุจริตคอรัปชั่น แบบนี้เรียกว่าเป็นการ “ทำนาบนหลังคน”

ผมว่าความสุขที่แท้จริงอยู่ที่ความพอใจ พอดี พอเพียง เรามีทรัพย์สินเงินทองเท่าไรก็พอใจในสิ่งที่เรามี หาเงินมาได้ด้วยหยาดเหงื่อแรงงานของเราก็ใช้จ่ายอย่างพอดี มีชีวิตอยู่อย่างพอเพียงมีเงินเหลือจากการใช้จ่ายสิ่งที่จำเป็นในชีวิตก็ แบ่งทำบุญให้ทาน ชีวิตแบบนี้เป็นความสุขที่ยั่งยืน ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร และนี่ต่างหากที่เป็นความสุขที่แท้จริง

“จนแปลว่าไม่มี แต่ไม่ได้แปลว่าทุกข์ รวยแปลว่ามีเยอะ แต่ไม่ได้แปลว่าสุข”