เรื่องเล่า “เจ้ากรรมนายเวร” ตอนที่ ๔

สัมผัสกับปีศาจมด

หลังจากทำงานมา 20 ปี ร่างกายเริ่มทรุดโทรมอย่างหนัก ช่วงหลังๆสายตาย่ำแย่มากอ่านหนังสือเพียงหน้าเดียวก็เกิดอาการเวียนหัวปวดหัวอย่างรุนแรง ต้องใช้ความอดทนสูงมากในการทำงาน บังเอิญช่วงนั้นบริษัทมีโครงการเกษียณอายุก่อนกําหนด ผมรีบขอสมัครเข้าโครงการทันทีทำให้ได้เงินสมทบมาจากบริษัทจำนวนหนึ่ง

เมื่อลาออกจากงานกลับมาอยู่บ้านสวนก็เริ่มเดินหน้าปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่อง การปฏิบัติในช่วงแรกก็ใช้การเจริญสติในชีวิตประจำวัน แต่ผมก็พบกับอุปสรรคที่สำคัญคือ ‘ตัวง่วง’ หรือที่เรียกว่า ถีนมิทธนิวรณ์ ช่วงหลังๆตัวง่วงเล่นงานผมอย่างหนัก ปรกติจะพยายามนั่งสมาธิให้ได้ประมาณ 1 ชั่วโมง แต่พอนั่งสมาธิไปได้ 10 นาทีก็เริ่มง่วงแล้ว หลังจากนั้นก็นั่งโงกง่วงไปตลอดชั่วโมง พอเลิกนั่งสมาธิอาการง่วงก็หายเป็นปลิดทิ้ง ตอนหลังทดลองเปลี่ยนมาเป็นเดินจงกลมดูบ้าง ช่วงแรกๆก็พอจะได้ผลบ้าง แต่ตอนหลังก็เหมือนเดิมขนาดเดินจงกลมอยู่ดีๆง่วงจนเดินเซไปเซมา บางทีง่วงจนถึงกับเข่าทรุดแทบจะลงไปกองกับพื้น

ช่วงนี้มีญาติธรรมที่รู้จักกันแนะนำว่า ให้ไปปฏิบัติอยู่กับครูบาอาจารย์ เพื่อจะได้แก้ไขจากสภาวะที่ติดขัดอยู่ได้ หลังจากนั้นผมจึงเสาะหาวัดที่จะไปเข้ากรรมฐาน ซึ่งภรรยาของผมแนะนำให้ไปปฏิบัติภาวนาที่ วัดถ้ำดอยโตน อ.แม่วาง จ.เชียงใหม่ ผมสมัครเข้าคอร์ส 7 วัน ที่วัดนี้เข้าคอร์สภาวนาฟรีไม่เสียค่าใช้จ่าย มีที่พักสะอาด และสะดวกสบายตามสมควร มีอาหาร 2 มื้อ บรรยากาศรายล้อมด้วยขุนเขา สงบเงียบ เหมาะสมกับการภาวนามาก กฎของการเข้าคอร์สที่นี่คือ ปิดวาจา และเครื่องมือสื่อสารทุกชนิด หน้าที่หลักของผู้เข้าคอร์สคือค้นหาความจริงภายในกายและใจของเราเป็นหลัก ก่อนเข้าคอร์สหลวงพ่อที่ดูแลธุรการบอกว่าโยมช่วยดูแลห้องน้ำชายนะ ผมคิดในใจ “อะไรกัน! ฝรั่งอยู่ 3 คน คนไทย 4 คน ทำไมให้ผมล้างห้องน้ำอยู่คนเดียว? คนอื่นไม่เห็นช่วยล้างเลย ใช้อยู่ด้วยกันแท้ๆ” คงเป็นเพราะผมยังจิตใจหยาบกระด้างเลยคิดแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้โต้แย้งอะไรกับหลวงพ่อ คิดว่าล้างก็ล้างไม่เป็นไร…

แต่มันมีปัญหาอยู่ว่ามดในห้องน้ำมีค่อนข้างเยอะ เป็นมดตัวดำๆกัดเจ็บ สังเกตดูมดชนิดนี้เป็นมดภูเขาจะพบตามแถบบนดอยบนเทือกเขาเป็นส่วนใหญ่ แต่ไม่กัดโหดๆเท่ามดง่าม หรือมดแดงไฟ ผมก็พยายามหาวิธีล้างห้องน้ำโดยที่ไม่ต้องฆ่ามด แต่เจ้ามดจำนวนมากก็ชอบไปนอนเล่นในโถชักโครกเป็นกองๆ หรือว่าน้ำในโถชักโครกมันอร่อยก็ไม่แน่ใจ เพราะผมก็ไม่ได้ทดลองชิมดู! ก็เลยต้องตัดใจกดปุ่มชักโครก จากนั้นมดที่เป็นกองๆอยู่ก็โดนน้ำสูบลงไป

เหตุการณ์ผ่านไปสองวัน พอวันที่ 2 ของการภาวนา ตอนนั้นเป็นช่วงประมาณบ่าย 3 โมง ตลอดการนั่งสมาธิประมาณ 1 ชั่วโมง ผมโดนปีศาจมดกัดย่ำแย่จิตใจหลุดกระเจิดกระเจิงภาวนาไม่ได้เลย มันกัดให้เราเจ็บแต่ไม่ให้เราเห็นตัวมัน หลังจากหมดเวลานั่งสมาธิ 1 ชั่วโมงแล้ว ผมก็รื้อผ้ารองนั่งทุกผืนออกมาเช็คดู ซึ่งก็ไม่เห็นมีแม้แต่เงาของมดสักตัว

เพื่อป้องกันความเข้าใจที่คลาดเคลื่อน ไม่อนุญาตให้สำเนาข้อความทุกรูปแบบเพื่อไปเผยแพร่ที่อื่น สามารถทำลิงค์มายังเว็บไซต์นี้ได้

ร่มโพธิ์แห่งการตรัสรู้

รูปภาพต้นโพธิ์ภายในวัดถ้ำดอยโตน ซ้ายมือด้านล่างนกกาตัวนี้จะมารอรับเกือบทุกเช้าตอนนั่งกรรมฐานเสร็จ เมื่อผู้ปฏิบัติธรรมเดินผ่านมาเขาจะกระโดดไปกระโดดมาข้างๆทางเดิน

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *